Met stilzitten bereik je weinig, door je te roeren en je in je leven pro-actief op te stellen maak je de mooiste avonturen mee. Zoals hier in de functie van de eerste omroeper/presentator (1972) van een lokaal TV-experiment in de stad Groningen. Hier (geheel rechts) met de toenmalige PvdA-wethouder Max van den Berg aan tafel.

Als milieuactivist bedreigd met de dood.

In het eerste jaar (1999) van ons pensioen richtten wij 'Lokaal TV-Baarn' op om daarmee via de kabel de bewoners van Baarn inzicht te geven over het reilen en zeilen van een Gooise gemeente. Een gemeente waarin drie regenten de dienst uit maakten, gesteund door de lokale VVD, CDA en PvdA.

Reportageauto van LTV-Baarn, geparkeerd voor mijn studio-locatie.

In 2002 werd ik (naast Pim Fortuyn) een van de kandidaat lijsttrekkers (hierboven in een tv-debat met Jan Nagel) voor Leefbaar Nederland. Achteraf bleek het e.e.a. hier een vergeefse moeite, omdat met Pim Fortuyn van te voren al bindende afspraken waren gemaakt.

Kom eens in actie als de lokale politiek het laat afweten.

Kom eens in actie, als de lokale overheid het laat afweten.

In de aanloop van de Edese gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart 2014 liep ik met een sandwichbord in het centrum van Ede reclame te maken voor mijn 65pluspartij.

Vlak voor een openbaar debat in maart 2014 (in het Edese theater CULTURA) sta ik hier (als hekkesluiter) tussen de lijsttrekkers van alle deelnemende Edese politieke partijen.

Met deze (zelf vervaardigde en bedachte) 'streetact' van een zwevende monnik doe ik zo nu en dan passerende mensen (en dan vooral de kinderen) verstomd staan. Hier op het kerkplein in het centrum van Barneveld. Al-met-al een sterk staaltje OUDERPOWER van een 70plusser.

In oktober 2015 was ik als 'zwevende monnik' ook te bewonderen op het World Living Statue festival in Arnhem.

Hier op mijn vaste werkplek in ons levensloopbestendige vrijstaande woning. In 2011 ruilden wij een groter huis in tegen een kleinere woning, met de slaap- en badkamer op de begane grond. En niet onbelangrijk, met een stuk lagere vaste lasten.

Op 6 april 2016 was ik de eerste inspreker om in de raadszaal van het Edese gemeentehuis mijn visie te geven op de komst van een AZC op de Goudsberg in mijn woonplaats Lunteren. Ik bepleitte de opvang van complete gezinnen. Voor meer informatie kijk op: www.65pluspartijEde.nl

Ik probeer een soort rolmodel voor bejaarden te spelen. Ik maak tuinbeelden, schrijf boeken en publiceer regelmatig een nieuwsbrief. Ook schaats ik, fiets op een mountainbike, biljart, tafeltennis en dart en zing in een lokaal koor. Enzovoort.

Zo zweef en vlieg ik zo nu en dan letterlijk door de Nederlandse lucht.

Wandelen in de Alpen is voor mij (en mijn vrouw) tenminste eenmaal per jaar een gebruikelijke bezigheid.

Ik schaatste twee 11-steden tochten (1986 en 1997) en werd daarvoor automatisch koninklijk onderscheiden. Als het even kan schaats ik op natuurijs en sowieso schaats ik in de winter met oude vrienden op de maandag-ochtend op de kunstijsbaan in Deventer.

... nog steeds lid van de Vereniging Friesche Elfsteden...

... en sta met een eigen tegeltje op de 11-Steden 'Wall of Fame'.

... krijg twee koninklijke onderscheidingen.

Fietsen op de mountainbike (tezamen met twee schoonzoons), zoals hier in Limburg, is een van de mooiste belevenissen van een vitale 65plusser.

Leuk is ook om je uit te leven op een gehuurde Quad en dan in rul zand scheuren zònder de linker voet op de rem, maar wèl met veel gas onder de rechter voet... een ware sensatie!

Klussen voor mijzelf is een leuke hobby, maar klussen voor een ander vind ik nog leuker!

Ontwerp en bouw zelf een mobiel café voor de promotie van Fair Trade drinks.

Hier de eerste test-versie om Max Havelaar koffie te promoten.

Gun je partner ook haar hobbies, zoals het boetseren en bakken van beelden uit klei. Met dit 'appelmeisje' won ze een kunstprijs.

Schilderen is ook een van haar hobbies.

Met de camper reizen door heel west-Europa en genieten van vrij camperen... wie doet het je na?

Voor een 65plusser zijn alle avonturen net zo onbegrensd als voor jongere generaties.

Als je jong bent is veel helemaal vanzelfsprekend... totdat je als 65plusser terugblikt en ontdekt, dat de slaapkamer in je jeugd stond in het grootste Jugendstil bedrijfsgebouw van Nederland: rechts van dat Sint Antonius beeld.

Fotograferen is ook een leuke hobby. Met zo'n digitale camera kost dit geen drol!

Sinds mijn zeventigste verjaardag heb ik een jeugdhobby (het maken van grote beelden) weer opgepakt. Met oude metalen las ik een frame in elkaar en omwikkel dat met in Potland-cement gedrenkte doeken.

Geniet van het leven, zolang het kan. Hier in het centrum van Oberammergau.

Maak je droom ook eens waar en verplaats je in een van de kaboutertjes uit bovenstaande illustratie van HAJO (gepubliceerd in de NRC NEXT van 1 december 2016 bij het artikel "Familie, zorg zelf voor uw ouder"). Naar mijn persoonlijk idee kunnen vitale AOW-ers heel goed voor eenzame verpleeghuis-patiënten als vrijwillige BUDDY functioneren. Hiermee spaar je dure professionals uit en voorkom je protest-acties als van Hugo Borst cs.

Naast verplichtingen beroepshalve, hield ik mij door de jaren heen bezig met vrijwilligers werk. Zo maakte ik, in samenwerking met enkele kritische (gepensioneerde) hoogleraren een nulnummer voor een Frans/Arabisch tijdschrift... ter promotie van de ZAGREP-landen in Noord-Afrika. Tot op heden wordt het nieuws uit deze landen nog steeds gedomineerd door bureaus als Reuter, wat geen recht doet aan de werkelijkheid.

Eerder was ik actief voor vluchtelingen uit Vietnam en produceerde ik dit boek, uitgegevn onder auspecieën van het Medisch Comité Vietnam.

Vanaf 1990 tot 2007 was ik zeer actief in het onbezoldigd begeleiden van allochtonen. In dit krantenknipsel figureer ik als de woordvoerder van een CDA-kandidaat (kind van Turkse migrantenouders) voor de verkiezing in 2005 van het Europees Parlement.

Hier stond ik als zijn coach in de couliezen van een tv-studio in Berlijn.

Bij elke spreekbeurt was ik aanwezig om het een en ander in goede banen te leiden.

Ook op bijeenkomsten voor jongeren.

Bij talrijke verkiezings-bijeenkomsten in Turkse Moskeeën in Nederland.

Bij talrijke verkiezings-bijeenkomsten in Turkse koffiehuizen in Nederland.

Ook bij grote Turkse huwelijksfeesten waren we van de partij om potentIële kiezers te ontmoeten.

En ook in buurthuizen om daar de jeugd te bereiken.

Verenigingen van Turkse vrouwen werden ook bezocht.

Soms kwamen de Turkse mannen in grote getale naar zijn verkiezingsverhaal te luisteren. De meer dan 14.000 voorkeursstemmen bleken later helaas niet genoeg om daarmee direct een zetel in het EP te krijgen. Drie jaar later kwam, met het vertrek van Camiel Eurlings naar de regering van Balkenende, toch nog de kans om naar Brussel te verkassen.

Ik zorgde voor een ontmoeting met Gühl, de toenmalige Turkse minister van Buitenlandse Zaken, toen deze in Maastricht was voor een topontmoeting met de Europese Commissie.

Ik regelde ook een ontmoeting met Erdogan, president van Turkije. In het voorjaar van 2004 in Duitsland op bezoek, waar we hem in het Keulse HILTON de hand konden schudden.

Ook bij onze Premier Balkenende waren we welkom.

Als gepensioneerde senior-expert van PUM (een Non-Gouvermentele Organisatie) gaf ik gastcolleges in Marketing aan de Demirel Universiteit in Isparta, Turkije.

Als onbezoldigde senior-expert van PUM verbleef ik ook enkele weken in Tuzla, Bosnië-Herzogowina. Hier begeleidde ik het management van een regionaal televisie-station m.b.t. 'sales', 'marketing', 'presentatie' en 'organisatie'.

Op eerste Paasdag 2004 was ik in Tuzla te gast bij de online tv-opnames in de plaatselijke orthodox christelijke kathedraal. Pas achteraf besefte ik, dat het management van het Tk-tvstation mij een loer draaide door met de uitzending de schijn te wekken dat in Bosnië alles pais en vree was tussen moslims en christenen.

Als senior-expert van PUM kreeg ik tijdens een verblijf in de omgeving van Perm (Rusland, Oeral) de unieke gelegenheid een camera-presentatie te geven voor een kleine Tartaren-gemeenschap.

Met simpele tv-productie-middelen lukte het sommige gemeenschapjes (in de Russische Oeral) op lokaal niveau de sociale cohesie goed in stand te houden. Als dan ook nog een senior-expert uit een onbekend Europees land voorbij komt moet de bevolking daarmee natuurlijk wèl kennis maken.

Binnenlandse reizen in Rusland deed ik meestal in meer dan 40 jaar oude Yak's: eenmotorige straalvliegtuigjes die op een 'houtje-touwtje'-wijze in elkaar staken.

Zie hier een voor Rusland vrij normaal bedrijfspand. Hierbinnen stond een hypermoderne 3 meter brede textielprinter uit China. De ondernemer in kwestie printte gevelbrede reclames, waarvoor hij (vanuit een eigen creatieve studio) ook de ontwerpen leverde.

Hier is zo'n voorbeeld van gevelreclame.

Het leuke van vrijwilligerswerk in het buitenland is, dat je altijd wat beleeft waaraan veel leeftijdgenoten niet kunnen tippen. Zo ontmoette ik dit jonge stel vrienden eerst op de werkvloer van het bedrijf (in het Russische Vologda, een industriestad met meer dan een miljoen inwoners) waar ik als senior-expert vrijwilligerswerk voor de directie verrichtte. Het weekend daarop kwam ik dit stel per toeval tegen in een recreatiepark, waarna zij mij overal naar toe sleepten, zoals dit wonderlijke monumentje van een plassende hond tegen een lantaarnpaal... opgericht, 100 jaar na de introductie van elektrische straatverlichting.

Midden op een werkdag verraste mijn Russische gastheer mij met een bezoek aan een voormalig buitenverblijf van Tsaar Peter de Grote. In het interieur ontdekte ik een houten zetel die Tsaar Peter tijdens zijn verblijf in Holland in Zaanstad met eigen handen zou hebben gemaakt.

In Rusland was ik betrokken bij de opbloei van de Russisch orthodoxe kerk. Uit gesprekken (in het Duits) met de priester op bovenstaande foto merkte deze op, dat hij enerzijds gelukkig was met meer geld van de overheid om te restaureren... maar ongelukkig was dat zijn kerk daarmee een speelbal werd van de politiek van Poetin c.s.

Ik bezocht in Rusland (als PUM-vrijwilliger) verschillende regionale televisie-stations om daar als ter zake doende senior-expert het management te adviseren en het personeel een hart onder de riem te steken.

Als PUM-vrijwilliger werd je overal zeer gastvrij ontvangen. In Rusland zelfs op de Dasja van een beroemd ski-kampioen die mij in zijn banja (sauna) uitnodigde om mij daar flink met berkentakken af te ranselen. De viltenmuts op het hoofd was ter bescherming van de > 100 graden temperatuur.

Een andere keer werd ik in Rusland verrast met een kilometers-lange ondergrondse wandeltocht in een miljoen jaren oude ijsgrot.

Na het volgen van mijn masterclass over het produceren van tv-reportages kregen de deelnemers een officieel PUM-certificaat.

Mijn favoriete foto, genomen in de achtertuin van het geboorte landhuis van de beroemde componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski

Op de toegangstrap van het geboortehuis van Tsjaikovski.

In Rusland, waar een voorkeur bestaat voor alles wat groot is, bevat een Hotel al gauw meer dan 1.000 kamers. Helaas hebben we het dan steeds over oude vergane Sovjet-glorie, want gasten worden daar nauwelijks meer geboekt.

In vergelijking met Griekse iconen zijn Russische iconen 10 x zo groot.

Reizen door het achterland van Rusland is een groot avontuur. Veel bruggen zijn gemaakt van hout en rusten op houten drijvers. Simpel, maar stevig genoeg om ook vrachtwagens te kunnen torsen.

In Rusland heb je ook een soort 'Panorama van Mesdag', hier sta ik te midden van een historisch uitgebeeld slagveld.

In de tijd van Stalin bevond zich aan de overkant van deze rivier (de Perm) beruchte Goelach-kampen. Dode politieke gevangenen werden hier soms bij bosjes in het koude vrieswater gedumpt of kwamen om bij gevaarlijke watertransporten van gekapte boomstammen.

Overal in Rusland tref je ook standbeelden aan van Lenin. Een standbeeld van Stalin kom je hooguit nog tegen aan de zwarte zee.

Overal in Rusland vind je in de steden herdenkingsplekken met militaire voertuigen. Ook op plekken waar nog nooit met Duitsers was gevochten.

Dit monument staat ergens in de Oeral op een open vlakte waar ooit Joeri Gagarin na zijn vlucht rond de aarde in zijn ruimtecapsule was geland. Op de foto, mijn chauffeur, projectbegeleidster en een tolk.

In Turkije verbleef ik ook als privé-persoon en deed dan onder meer vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis.

In Turkije sprak ik met talrijke ambtenaren. Hier met de directeur (en zijn staf) van de Kamer voor Koophandel van de provincie Isparta. Hij bracht mij in contact met uiteenlopende ondernemers die van mij een oordeel wilden over hun kansen op de Europese markten... mocht Turkije toetreden tot de EU.

In Turkije bezocht ik tal van bedrijven en ook ziekenhuizen, waar je tussen de armoedige verpleegafdelingen hypermoderne faciliteiten aantrof die konden concurreren met privé oog- en tandheelkunde-klinieken in Nedreland.

Als onbezoldigde PUM-vrijwilliger introduceerde ik tal van Turkse snijbloemen telers op de Aalsmeerse veiling...

.. nadat ik ze eerst op hun eigen bedrijven in Turkije had bezocht.

Ook adviseerde ik Turkse appeltelers en informeerde ze over de superieure logistiek van de Greennery in Nederland.

Voor kleine boertjes is het telen van appels een extra bron van inkomsten...alleen met een eigen coöperatie-structuur en de medewerking van een fruit-verwerker en -transporteur leverde dat wat geld op.

Ook adviseerde ik Turkse textielfebrikanten op het terrein van marketing en introduceerde ze op de textielbeurs in Amsterdam.

Met onze eigen camper gidste ik een groep Turkse ambtenaren langs winkelcentra in Den Bosch, Amstelveen en Groningen. Dit om aan te tonen, dat winkels in oude bestaande panden in binnensteden het voordeel hebben, dat er niet gesloopt hoeft te worden en een oude (stedelijke)bouwsfeer kan worden behouden.

Voor PUM bracht ik twee Turkse anjertelers in contact met een rozenkweker in het Westland. De belangstelling hier ging uit naar een uniek experiment met het opslaan van warmte energie in een ondergronds waterbekken.

Hier een schematisch overzicht van zo'n ondergrondse warmte opslag. Onderdeel van deze opstelling was het produceren van zoveel stroom, dat ook de naaste tuinbedrijven daar profijt trekken.

Onder de eerste vluchtelingen uit Afghanistan verleende ik diensten om zich als zelfstandig marktkoopman te kunnen vestigen.

Vluchtelingen uit Sirië leerde ik fietsen, alvorens ze te begeleiden naar de arbeidsmarkt.

Dit boek schreef/publiceerde ik in 2006. Met mijn jarenlange ervaringen met allochtonen (vanaf 1964 met de eerste Turkse gastarbeiders) raakte ik tot het besef (gelijk Paul Scheffer dat eerder deed) dat de multiculturele samenleving in Nederland grotendeels is mislukt.

Al aan het begin (2014), dat er bootvluchtelingen over de Middellandse zee onze kant op kwamen maakte (en plaatste ik in onze voortuin ) dit beeld... ter nagedachtenis aan alle vluchtelingen die verdronken.

In Duitsland maakte ik recentelijk een fotoreportage over uitgeprocedeerde asielzoekers. Niet om hen nieuwe hoop te geven, wèl om een beter zicht te krijgen op de lopende asielzoekers-problematiek binnen Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Bekijk ook de berichtgeving daaromtrent op www.65pluspartijEde.nl.

Overal in Duitsland (èn Oostenrijk) tref je rondtrekkende alleenstaande vluchtelingen. Hier langs rivier de Rijn, richting Keulen.

Ook hier is het moeilijk vast te stellen wat van type daklozen of vluchtelingen hier hun tijd doden.

Als je goed kijkt ligt hier een dakloze (illegale?) asielzoeker.

Soms is het moeilijk te onderscheiden of hier een vluchteling of een notoire dakloze zit.

... dan verzuur je niet en houd je energie over om een lokale actie te ontketenen...

Neem eens kennis van een subversieve organisatie als Pegida.

In deze ingezonden brief van mij verwijs ik naar Jan Bouwens en Peter de Waard. Bouwens stelt dat babyboomers vooral niet mogen klagen omdat tijdens hun werkzame leven de bedrijfspensioenen enorme rendementen haalden. Rendementen waarvan we de komende jaren slechts kunnen dromen. Bouwens bewijst ook dat PVV, 50Plus en SP (met hun acties) op een asociale wijze de huidige werkenden willen laten opdraaien voor het huidige pensioengat. De Waard (bekend VK-columnist) daarentegen stelt dat het toenemende aantal pensioentrekkers (ook wel 'vergrijzing' genoemd) op termijn (zeker als het geboorteoverschot negatief blijft) tot grote uitkeringsproblemen zal leiden. Werkten in 1970 op elke gepensioneerde tien mensen, in 2040 zal dat slechts 1: 4 zijn.

Mijn hele leven lang heb ik zo nu en dan met een ingezonden brief (in uiteenlopende kranten/tijdschriften) voor reuring gezorgd. In het verleden deed ik dat vaak onder de naam van mijn vader (gestorven in 1968). Bijgaande brief (1981), waarin ik (achteraf gesproken) de heren Koot & Bie als eerste de maat nam is jaren later opgenomen in een boekpublicatie van De Volkskrant... met als predicaat "Een van de beste ingezonden brieven ooit".

Probeer van je hobby eens je werk te maken, met de verkoop van een bekend Nederlands jachtmerk en een vloot van zeewaardige zeiljachten.

Indrukwekkend zo'n serie moderne zeiljachten.

Helaas verviel daarmee wel de mogelijkheid om met het eigen gezin regelmatig op stap te gaan.

Helemaal linksboven, staande op het bordes van dit oude Friese stadhuis. Hier werd ik in die begin jaren tachtig, na een roemruchte solo-zeiltocht over zee (georganiseerd door Reid de Jong) met enkele andere deelnemers gehuldigd door de burgemeester en bevolking van Workum.

Gun je kinderen en kleinkinderen een feestje. Pro-actief zijn, ook naar je naasten, levert meer op dan als je suffig op je krent blijft zitten.

Betrek je partner bij al je pro-actieve uitstapjes, dan heb je plezier voor twee!

Neem je rol als Grootvader serieus en besteedt vooral aandacht aan de jongens.

Vaar op een zomerse dag eens met je complete gezin naar een onbewoond eiland.

Vergeet je partner niet en trek met haar er zoveel mogelijk op uit...

... zoals bij IJmuiden kijken naar binnenkomende tallships die in 2015 op weg voeren naar Sail Amsterdam...

... of kijkend naar de zeeschepen, over de Schelde op weg naar Antwerpen...

In Zuid-Europa kom je soms rare gasten tegen, zoals dit huisdier uit de camper van de buren: een nogal uit de kluiten gewassen hangbuikzwein

Doe eens gek en bedenk iets om de mensen op een verkeerd been te zetten. Zie hier een creatie van mij naast het officiële 'Lunters vrouwtje' (van Elly van den Broek, 1943) op het Nieuwe Erf in het dorpscentrum van Lunteren.

Hernieuw de aandacht voor een oude jeugdhobby en ga weer aan de slag met het bewerken van een koperen plaat.

Of knip uit een oud stuk verroest plaatstaal iets primitiefs.

Of maak het kind in je wakker en schilder erop los, zoals konstruktivisten er ooit mee begonnen, maar nu met de snelheid van een industriële lopende band. Op deze foto vier bijpassende panelen van elk 60 x 60 cm,

Eind zeventiger jaren (vorige eeuw) had ik als jonge creatieve boekproducent/uitgever veel succes met het inschakelen van oude (veelal gepensioneerde) 'afgeschreven' hoogleraren... om met hen een populaire serie 'KIJK'-boeken te produceren over uiteenlopende wetenschappelijke onderwerpen. Voor het boek 'Kijk, economie' kreeg ik in 1979 (samen met prof. Jan Pen) een wetenschapsprijs.

Voor het krijgen van die wetenschapsprijs kreeg ik van alle kanten lof toegezwaaid.

Zo was professor Pieter Muntendam in 1981 (uitgave Kijk, gezondheid) 80 jaar. Muntendam was overigens de eerste Staatssecretaris van Volksgezondheid in het eerste kabinet van Willem Drees. Muntendam voorspelde al tijdens zijn bewind dat (zònder overheidsingrijpen) de kosten voor onze nationale volksgezondheid op termijn gegarandeerd uit de klauwen zou lopen. Zijn eigen partij (PvdA) wilde hier niet van weten. Muntendam trad toen uit protest vroegtijdig af. Muntendam was ook onze eerste hoogleraar in de sociale geneeskunst.

En professor Cees den Hartog (Kijk, voeding) was in 1980 74 jaar. Den Hartog was de eerste hoogleraar in de voeding (aan de landbouw Hogeschool in Wageningen). Den Hartog vormde daarmee wereldwijd een primeur en gold mede daardoor (op het terrein van voeding) als de grootste autoriteit van zijn tijd. Als directeur van het Voorlichtingsbureau voor de Voeding bedacht hij de "schijf van vijf".

Ook voor een ander grootschalig boekenproject draaide ik mijn hand niet om. Hier betreft het een serie Kijkatlassen van alle provincies van Nederland.

Met zo'n mega boekproduktie word je ook nog wat wijzer over provinciale geschiedenis.

Loop eens (in de rol van publisher) mee met de organisatie van een Internationaal wetenschappelijk symposium.

Eind tachtiger jaren (vorige eeuw) wist ik mij (als ondernemer en als 45plusser) met mijn twee zakenpartners met succes te onderscheiden van jongere collega's in de nationale reclamebranche.

Speel voor Sinterklaas of voor Kerstman en heb lol voor twee.

Schrijf een boek over een oom die op de voorlaatste dag (14 april 1945) van de bevrijding van Heerenveen om het leven kwam in een vuurgevecht met zich terugtrekkende Luftwaffe soldaten.

Schrijf een autobiografie en proef het voordeel om het verleden (als naslagwerk voor je kinderen en kleinkinderen) in kaart te brengen.

Bezoek zo nu en dan een museum. Dit is zeer inspirerend, het vergroot je blik op de wereld en brengt je op nieuwe ideeën.

Ga darten. Het dwingt je weer uit je hoofd te rekenen... wat weer goed is om je brein jong en scherp te houden.

Verkoop je grote huis en koop een kleinere (levensloopbestendige) woning terug, dan ben je vrij van allerlei zorgen en behoud je ook op oudere leeftijd meer plezier in het bestaan.

Maak eens een buitenlandse trip met een oldtimer uit 1958.

Neem een huisdier... goed voor het eigen lichaam en geest.

Maak een excursie en bedenk daarna dat het leven (t.o.v. vroeger) nog veel heeft te bieden.

Help je kleinkinderen om een vakantiehut te bouwen.

Breng eens een bezoek aan Den Haag en probeer daar rechtstreeks kennis te nemen van alle parlementaire activiteiten daar.

Neem eens de tijd om restanten van je voorouders op te zoeken. Soms kom je dan verrassende overblijfselen tegen, zoals deze steen in het kerkje van Tjerkwerd (bij Bolsward).

Of de plek waarop een neef van een voorouder van je moeder in 1824 in Lingen (in de buurt van Osnabrück, Duitsland) iemand heeft vermoord.

Of de boerderij in Freren (dichtbij Lingen, Duitsland) waar een voorouder (via de vrouwelijke lijn) van je moeder 400 jaar geleden woonde en nazaat van dezelfde familie daar nog steeds boert.

Ontmoet eens een pelgrim in Pamplona (Spaans Baskenland), op weg naar Santiago de Compostela.

Of verras je kinderen met een bezoek op hun vakantie camping in Oostenrijk.

Verzin eens een stripverhaal waarin de vorige paus een hoofdrol speelt.

Voer eens actie om de hondenpoep op de stoep te voorkomen. Via EdeTV leverde dat een flinke besparing op aan jaarlijkse hondenbelasting.

Als 65plusser denk je soms nergens welkom te zijn als je een baantje zoekt om wat zakgeld te verdienen. Dit hoeft niet, zeker niet als het werk op afroep betreft, waar jongeren hun neus voor ophalen, zoals 'werken in de spoelkeuken van een hotel-restaurant.

Investeer in duurzaam wonen en produceer je eigen elektriciteitsbehoefte.

Stop met je dure hobbies (1).

Stop met je dure hobbies (2).

Stop met je dure hobbies (3).

Verplaats je eens in het standpunt van deze kabouter...

Of in het standpunt van deze pony...

... of in het huis op deze foto, gelegen aan het Vliet in Franeker, waarin een over-over-over-over-grootvader met zijn gezin woonde. Deze man was trekschuit schipper en verdiende veel geld om daarmee een boerderij te kopen waarop je eigen vader werd geboren.

Maak met behulp van een echo kennis met je achtste kleinkind in d'r achtste maand van haar bestaan.

Bezoek eens een Kerstmarkt in Duitsland.

Loop eens een middeleeuwse kerk binnen en laat je verrassen door een modern gebrandschilderd raam, met een ontwerp van de hand van Marc Chagall.